آیا جنگ نفتی واقعا انتها یافت؟ ، پیش بینی اکونومیست از آینده قیمت نفت
به گزارش مجله خبر، بیش از یک ماه از جنگ نفتی عربستان گذشت و در نهایت در دوازدهم آوریل، اعضای اوپک به رهبری عربستان سعودی و متحدان غیراوپکی آنها به رهبری روسیه، به توافق رسیدند تا تولید روزانه خود را حدود 10 میلیون بشکه کاهش دهند.
به گزارش تجارت نیوز، این بیشترین میزان کاهش تولید این گروه در طول تاریخ محسوب می شود. توافق از ماه آینده میلادی اجرا می شود و کاهش 10 میلیون بشکه ای به مدت دو ماه ادامه خواهد یافت. البته این توافق تا خاتمه سال 2020 ادامه دارد، اما در دوره های مختلف میزان کاهش تغییر می کند.
به نوشته اکونومیست، شیوع ویروس کرونا، تعطیلی کارخانه ها، توقف فعالیت های مالی و لغو پروازها را به دنبال داشت که در نهایت موجب افت شدید تقاضا برای نفت در سه ماهه ابتدایی سال شد.
این فرایند، تهدید بسیار بزرگی برای کمپانی های نفتی در سراسر جهان از جمله ایالات متحده محسوب می شود. جالب است که آمریکا در سال 2018، به بزرگ ترین کشور تولیدکننده نفت در جهان تبدیل شد.
دونالد ترامپ که طی هفته های اخیر به عربستان و روسیه برای خاتمه جنگ نفتی فشار آورده بود، توافق جدید را نوعی پیروزی برای خود تلقی می کند.
او در دوازدهم آوریل در حساب توییتری خود نوشت: این توافق موجب می شود که صدها هزار شغل در صنعت انرژی آمریکا حفظ شود.
نویسنده مقاله اکونومیست معتقد است: در کوتاه مدت این توافق به کُندی می تواند کاهش ناگهانی تقاضا را جبران کند. اجرای توافق جدید از ابتدای ماه می (ماه آینده میلادی) آغاز می شود، این در حالی است که بر اساس پیش بینی ها، انتظار می رود در ماه آوریل (ماه جاری میلادی)، تقاضا برای نفت 20 میلیون بشکه در روز کاهش یابد.
بنابراین با توجه به اینکه تقاضا در آینده به تدریج بیشتر می شود و عرضه کاهش می یابد، احتمالا تاثیر اجرای این توافق بر قیمت نفت در ماه های آینده بیشتر خواهد بود.
با وجود این، ممکن است دو مساله اساسی در این میان وجود داشته باشد.
اول آنکه این احتمال وجود دارد که تقاضا به سرعت رشد نکند. اگر کشورها شاهد بازگشت ویروس باشند، فعالیت های مالی ممکن است یک بار دیگر متوقف شوند. حتی بدون قرنطینه و تعطیلی، افزایش دورکاری، کاهش سفرهای بین المللی و بیشتر شدن بومی سازی زنجیره تامین، افت بیشترِ تقاضا را به دنبال خواهد داشت.
دوم آنکه کاهش عرضه ممکن است در سطح معین شده از سوی اوپک پلاس محقق نشود. این در حالی است که دونالد ترامپ ابراز امیدواری کرده تا این گروه به جای 10 میلیون بشکه، تولید خود را 20 میلیون بشکه در روز کاهش دهند.
اجرای این توافق بستگی به میزان پایبندی امضاکنندگان آن دارد. از اوپک گرفته تا تولیدکنندگان دیگر کشورها از جمله اعضای گروه G20، تعداد تولیدکنندگان به قدری زیاد است که ردیابی و بررسی آنها برای پایبندی به توافق بسیار سخت خواهد بود.
از نظر تاریخی، غیراوپکی ها به خصوص تولیدکنندگان G20 تمایل کمی برای اعمال محدودیت ها داشته اند.
کشورهای روسیه، عراق و نیجریه هم از سال 2016 تا به امروز نشان داده اند که عمدتا بیش از میزان مورد نظر، نفت تولید کرده اند.
به گفته وزارت انرژی در آمریکا، این کشور قرار است تا خاتمه سال، دو میلیون بشکه از تولید خود را کاهش دهد. اما نباید فراموش کرد که کمپانی ها به دلیل مسائل مالی این محدودیت ها را اعمال می کنند و نه به این دلیل که دونالد ترامپ میزان تولید را کنترل می کند.
در چهاردهم آوریل، کمیسیون راه آهن تگزاس که به عنوان تنظیم کننده صنعت نفت و گاز این ایالت عمل می کند، در نشستی این موضوع را مورد بررسی قرار داد. تصمیم نهایی این کمیسیون کاهش 20 درصدی تولید از ابتدای ماه می در این منطقه است. با این حال، پیش بینی می شود، بسیاری از شرکت های بزرگ در برابر این محدودیت ها مقاومت کنند.
اگر قیمت نفت ارزان باقی بماند، شرکت های تحت کنترل دولت در خارج از آمریکا، ممکن است به توافق پایبند نباشند. در این صورت هدف این گروه برای افزایش قیمت با شکست روبرو می شود.
اگر قیمت ها رشد کند، این احتمال وجود دارد که تولید در آمریکا افزایش یابد. این فرآیند هم در نهایت تضعیف اعمال محدودیت های عرضه در روسیه و سایر اعضای اوپک را به دنبال خواهد داشت.
به هر شکل، عدم پایبندی تولیدکنندگان، ممکن است منجر به از میان رفتن توافق شود. هفته گذشته، پس از مخالفت مکزیک برای کاهش 400 هزار بشکه در روز، عربستان سعودی گفت که از امضای توافق عقب نشینی خواهد کرد. ترامپ اما گفت که آمریکا حاضر است به جای مکزیک، تولید نفت خود را کاهش دهد. اما معین نیست که این کاهش چطور اجرا خواهد شد.
به عقیده نویسنده، علی رغم اطمینان دونالد ترامپ، توانایی آمریکا برای مداخله و پادرمیانی کاملا محدود است.
بر اساس پیش بینی های شرکت خدمات مالی و بانکداری سیتی گروپ، اگر اوپک پلاس به این توافق پایبند بماند، قیمت نفت در سال 2021 به 60 تا 70 دلار خواهد رسید. کارشناسان سیتی گروپ بر این باورند که تولید کشورهای غیراوپک تا خاتمه سال افزایش خواهد یافت.
به عقیده تحلیلگران این گروه، متوسط قیمت نفت در سال جاری 36 دلار و در سال آینده 56 دلار است. آنچه معین است، نوسانات قیمت نفت همچنان ادامه خواهد یافت.
در خاتمه نویسنده اکونومیست به پارادوکس هایی که در این میان وجود دارد، اشاره می کند. از یک سو تولیدکنندگان باید برای کاهش تولید و افزایش قیمت ها تلاش کنند و از سوی دیگر در نبردی با دیگر تولیدکنندگان برای حفظ و افزایش سهم خود در بازار هستند.
در حقیقت، آنچه ترامپ باید نگران آن باشد پایبندی تولیدکنندگان به توافق نیست؛ بلکه قیمت رسمی عرضه نفت از سوی عربستان سعودی است.
بر اساس گزارش های موسسه اس اند پی گلوبال پلتس، در ماه می، عربستان سعودی تخفیف های قابل توجهی برای مشتریان آسیایی خود در نظر گرفت. این نشان می دهد که آسیا به عنوان بزرگ ترین متقاضی نفت در جهان برای عربستان از اهمیت بالایی برخوردار است و این کشور برای سهم خود در این بازار هر اقدامی انجام می دهد.
با این تفاسیر آیا می توان گفت که جنگ نفتی به خاتمه رسیده است؟
جدیدترین مطالب این نشریه انگلیسی را می توانید در سلسله گزارش های اکونومیست ملاحظه کنید.
منبع: تجارت نیوز